Αργύρης Παπαργυρόπουλος: «Έζησα δύσκολες κι επικίνδυνες στιγμές, αλλά έπρεπε να γίνω σκληρός…»

Στο περιοδικό People και τον Μαρίνο Βυθούλκα έδωσε συνέντευξη ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος. Ο γνωστός επιχειρηματίας μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, τις δουλειές που έκανε στην εφηβεία του, αλλά και τις δύσκολες και επικίνδυνες στιγμές που έχει ζήσει.

Στην Πολύδροσο θα βγάλει το Δημοτικό, ενώ η αφορμή για να έρθει στην Αθήνα -τη δεκαετία του 1950- ήταν ο πατέρας, Θανάσης Παπαργυρόπουλος, ο οποίος ήδη εργαζόταν στην πρωτεύουσα ως αυτοκινητιστής. «Ήταν οδηγός σε ταξί. Το παρατσούκλι του ήταν ο “Θανάσης ο μπατίρης”. Στην πορεία αγόρασε δυο δικά του ταξί» συμπληρώνει εκείνος. Το πρώτο του σπίτι στην Αθήνα βρισκόταν στα Πατήσια. Εκεί έμενε μαζί με τον πατέρα του, αλλά και έναν θείο του, ενώ αμέσως γράφτηκε στη βραδινή τεχνική σχολή Ήφαιστος, προκειμένου να μάθει την τέχνη του ηλεκτρολόγου, και τα πρωινά εργαζόταν, είτε βοηθώντας τον πατέρα του είτε τον θείο του.

«Από 12 χρόνων έχω ένσημα από το ΙΚΑ. Τα πρωινά εργαζόμουν ως βοηθός ηλεκτρολόγου. Θυμάμαι πως κάτω από την Πλατεία Κλαυθμώνος, στην εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, υπήρχε μια πιάτσα που πέρναγε ο κόσμος και ζητούσε ηλεκτρολόγους. Πήγαινα κι εγώ το πρωί με το βαλιτσάκι μου και περίμενα να περάσει κάποιος για να βγάλω το μεροκάματο στις οικοδομές. Τα βράδια, όμως, πήγαινα κανονικά στην τεχνική σχολή και την τελείωσα ύστερα από τέσσερα χρόνια. Εκτός από τις οικοδομές, κάποιες Κυριακές βοηθούσα και τον μπάρμπα μου, ο οποίος είχε ένα Opel Kadett.

Φορτώναμε πάγο από το εργοστάσιο του Φιξ και κατεβαίναμε στην παραλία της Γλυφάδας να πουλήσουμε γκαζόζες και πορτοκαλάδες. Η αλήθεια είναι πως τα γράμματα δεν τα έπαιρνα πολύ, αλλά είχα πείσμα να τα καταφέρω». Στην Αθήνα θα γνωρίσει κάποιους που τον παροτρύνουν να πάει μαζί τους ως μισθοφόρος στη Λεγεώνα των Ξένων, ένα στρατιωτικό σώμα στην υπηρεσία της Γαλλίας. «Πήγα, αλλά επειδή ήμουν πολύ μικρός, δεν με δέχθηκαν στη Λεγεώνα», αποκαλύπτει ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος.

Σε ηλικία 18 ετών θα κάνει το πρώτο του μεγάλο ταξίδι στην Αμερική. Αφορμή στάθηκαν οι διηγήσεις του παππού του, ο οποίος είχε μεταναστεύσει εκεί από το 1920. «Όλοι στην οικογένεια έλεγαν πως είχα τα ίδια χούγια με τον παππού. Εκτός από τα χούγια και το όνομά του, είχα κληρονομήσει και ένα κόκκινο σημάδι στο μέτωπό μου. Ο παππούς στην Αμερική εργαζόταν στο Σιάτλ, περνούσε τις ράγες για τα τρένα. Μου έλεγε πολλές ιστορίες και μέσα στο μυαλό μου είχα ήδη πλάσει εικόνες.

Έτσι, λοιπόν, αποφάσισα να εργαστώ ως ναυτικός σε εμπορικό πλοίο. Το πρώτο ταξίδι είχε προορισμό τη Νέα Υόρκη. Έφυγα αεροπορικώς από την Αθήνα και προσγειωθήκαμε στην Αλεξάνδρεια. Από εκεί μας πέρασαν οδικώς στην Πορτ Σάιντ, όπου μπήκαμε στο καράβι με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Όταν πιάσαμε λιμάνι και κατέβηκα, έπαθα πλάκα. Αισθάνθηκα πως ήμουν σε έναν άλλο πλανήτη και δεν σταμάτησα να την καμαρώνω. Εκεί διαπίστωσα τι πάει να πει πολιτισμός» εξηγεί.

Ως ναυτικός, την ίδια περίοδο, θα πάει στον Περσικό Κόλπο και στη Ρωσία. «Ήμουν τυχερός, διότι μέσα σε τέσσερα χρόνια πήγα σε δύο ηπείρους. Ύστερα από τη Ρωσία, πήγα Ρουμανία και Πολωνία, Ινδίες, Νότιο Αμερική και Βραζιλία. Είδα πάρα πολλά πράγματα που ένα παιδί από το χωριό δεν θα έβλεπε ποτέ. Είδα γυναίκες σαν τα κρύα τα νερά να ανοίγουν τα πόδια τους για ένα μοσχοσάπουνο και ένα καλσόν.

Όλα αυτά έμειναν αποτυπωμένα στο μυαλό μου. Έζησα δύσκολες στιγμές, επικίνδυνες, αλλά έπρεπε να γίνω κι εγώ σκληρός, προκειμένου να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες που έρχονταν. Και δεν ντρέπομαι που θα στο πω: Σπούδασα στα μεγαλύτερα πουτ…ριά του κόσμου, έπεσα και κολύμπησα σε βαθιά νερά, κάτι που ίσως μου στέρησε το συναισθηματισμό και τα φλερτάκια που είχαν άλλα παιδιά της ηλικίας μου. Τον έρωτα δεν τον έζησα», παραδέχεται ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος.

*Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People που κυκλοφόρησε με το Έθνος της Κυριακής