Κλέλια Ρένεση: Απαντά για την πολυσυζητημένη ανάρτηση για τον Manu Chao – Γιατί το έκανε;

Στο Page 2 της Νέας Σελίδας και τον Γιάννη Πουλόπουλο έδωσε συνέντευξη η Κλέλια Ρένεση, η οποία απάντησε και για την πολυσυζητημένη ανάρτηση που έκανε σχετικά με τον Manu Chao.

Στο σίριαλ η κυρία Καίτη αντιμετώπισε με ψυχραιμία την εγκυμοσύνη της. Ησουν κι εσύ το ίδιο ψύχραιμη; Πού έμοιαζε η εγκυμονούσα κυρία Καίτη με την εγκυμονούσα Κλέλια;

Η Καίτη είναι ένα υπέροχο πλάσμα γεμάτο με αγάπη και μπρίο με ό,τι καταπιάνεται. Εννοείται πως και την εγκυμοσύνη της την αντιμετώπισε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Η συγγραφική ομάδα της «Μουρμούρας» καλέστηκε να κάνει αυτόν τον διόλου εύκολο ελιγμό στο σενάριο, ώστε να εξυπηρετηθούν τα προσωπικά μου γεγονότα, και το έκαναν με μεγάλη προθυμία και επιτυχία, τολμώ να πω. Απ’ τη δική μου οπτική γωνία τους αξίζουν συγχαρητήρια. Καθώς και σε όλη την ομάδα της σειράς, που στάθηκε σαν φύλακας στον εννιάμηνο δρόμο που περπάτησα για να φέρω σε πέρας την «αποστολή» μου. Με τη σειρά μου κι εγώ, με τόση βοήθεια και συγκατάβαση, δεν θα μπορούσα να είμαι παρά ψύχραιμη, ήρεμη και χαμογελαστή. Ετσι το βίωσα και ένα μεγάλο μέρος αυτού το οφείλω στους συνεργάτες μου.

Η κυρία Καίτη δεν έδειχνε να νοιάζεται για το πόσα κιλά θα βάλει και ό,τι τής μύριζε και το λαχταρούσε, το ζητούσε. Είχες κι εσύ τα ίδια συμπτώματα;

Η Καίτη είναι άνθρωπος ενστικτώδης και δεν πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Εχει κάνει ένα παιδί ανύπαντρη σε μια κοινωνία κλειστή. Θα μπορούσες να πεις ότι δεν την πολυνοιάζει Τι λέει ο κόσμος γι’ αυτήν. Τη νοιάζει να αγαπάει και να αγαπιέται. Κοιτά την ουσία, γι’ αυτό και δεν την νοιάζουν τα κιλά. Σε αυτό της μοιάζω πολύ. Αν και κάθε ρόλος είναι δάσκαλος για εμένα, σ’ αυτό κοιτιόμασταν στα «ίσα».

Είσαι κι εσύ τόσο καλή μαγείρισσα, όπως εκείνη;

Οταν έχω μεράκι και χρόνο να βάλω αγάπη, το φαγητό γίνεται νόστιμο, όπως όλα στη ζωή, άλλωστε. Οταν γίνονται τα πράγματα βεβιασμένα και διαδικαστικά, καλύτερο είναι το τοστ.

Πώς είναι η ζωή με το μωρό;

Εχω ζήσει μια ζωή μ’ ένα μωρό να με κοιτάει στον καθρέφτη και μπορώ να πω πως είναι δύσκολος συνοδοιπόρος. Πάω να το κάνω κουμάντο, αλλά όλο μου ξεφεύγει. Αν ρωτάς για το πλάσμα το οποίο μεγαλώνω, είναι ένας πραγματικός δάσκαλος και η ζωή είναι σαν να πηγαίνω απ’ την αρχή σχολείο. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Πώς ένιωσες όταν έπρεπε να αφήσεις το μωράκι σου για να επιστρέψεις στη δουλειά;

Το παιδί είναι μαζί μου παντού και πάντα, γιατί δεν διατίθεμαι να χάσω ούτε μία ώρα «μάθημα» απ’ αυτήν. Είμαι «φυτό» που λένε.

Εχεις πει σε συνέντευξή σου ότι η μητέρα σου, στην πέμπτη δημοτικού, δεν σε άφησε να πας στο σχολείο, όταν φορούσες ένα μπλουζάκι με τον Alice Cooper που είχε μια νεκροκεφαλή. Πιστεύεις ότι θα κάνεις κι εσύ το ίδιο στο δικό σου παιδί;

Θέλω να πιστεύω πως θα ακούω και θα βλέπω καθαρά… αλλά, όπως σου είπα και πριν, δεν μπορώ να μιλήσω για το μέλλον. Είναι κάτι που δεν με αφορά προς το παρόν.

Το 2015 αποφάσισες συνειδητά να αφήσεις τη δουλειά σου και να ταξιδέψεις στην Ευρώπη. Δεν αγχώθηκες για το τι θα έβρισκες όταν θα γυρνούσες;

Ναι, αποφάσισα ότι έπρεπε να διακόψω για ένα διάστημα, για να γεμίσω τις μπαταρίες μου και το μυαλό μου με νέες εικόνες, να ξεκουραστώ ούτως ώστε όταν θα επέστρεφα για μια δουλειά να την κάνω με λαχτάρα και μεράκι. Οπως κι έγινε. Οπότε δικαίωσα αυτή μου την ανάγκη. Δεν είχα το άγχος που περιγράφεις. Δεν έχω μάθει να ζω με τον φόβο, είτε αυτό λέγεται φάντασμα του παρελθόντος, κρίση του παρόντος και ανασφάλεια του μέλλοντος. Αφήνω έξω τον φόβο, όταν πρόκειται να πάρω αποφάσεις. Είναι κακός σύμβουλος και φλύαρος πολύ. Θέλω να συνομιλώ με τον εαυτό μου, χωρίς αυτούς τους μεσάζοντες.

Πριν από μερικές μέρες έκανες μια ανάρτηση στα social media που συζητήθηκε πολύ, φροντίζοντας να διορθώσεις κάποιες ανακρίβειες που έχουν γραφτεί για εσένα. Γιατί το έκανες;

Το έκανα γιατί εκεί έχω ένα βήμα να επικοινωνήσω κάποιες σκέψεις μου, με κάποιον έλεγχο. Δεν μιλάω ποτέ για τις προσωπικές μου ιστορίες, συναντήσεις, όνειρα, κατακτήσεις. Σπάνια. Και αυτό φροντίζω να το κάνω μόνο αν το κρίνω απαραίτητο και σε ένα μέσο που ο άλλος δεν αγοράζει με αντίτιμο χρημάτων ή έναντι διαφημίσεων. Γιατί η προσωπική ζωή του κάθε καλλιτέχνη δεν είναι προς πώληση και αυτό είναι βαθιά μου πεποίθηση. Ετσι, λοιπόν, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας τρόπος να εκφράσω αυτό που θέλω χωρίς μεσάζοντες που εκμεταλλεύονται καταστάσεις για να «πουλήσουν» έναντι χρημάτων ή δημοτικότητάς τους. Ας μάθουμε, λοιπόν, να μην χτίζουμε στις πλάτες των άλλων. Ο καθένας ας πάρει στους ώμους του τη σκιά του κι ας περπατήσει. Πιστεύω πως αυτός είναι ένας έντιμος τρόπος για να πορεύεσαι.

Δεν θα ήταν πιο εύκολο να δίνεις πιο συχνά συνεντεύξεις και να μιλάς και για την προσωπική σου ζωή;

Σου έχω ήδη απαντήσει.

Τι εννοούσες όταν έγραφες «Ο Manu ΔΕΝ είναι συμβίος μου, ΟΥΤΕ πατέρας του παιδιού μου. Είναι ένας φύλακας του ονείρου, πνευματική μου οικογένεια, παρέα με άλλους αγαπημένους συνοδοιπόρους»;

Σου έχω ήδη απαντήσει.

Εχεις πει ότι γράφεις όταν έχεις μεγάλη χαρά ή μεγάλη λύπη. Υπάρχει κάποιος στίχος που εμπνεύστηκες όταν έζησες τη χαρά της μητρότητας;

Ο τρόπος που γράφω αλλάζει και εξελίσσεται, και πώς αλλιώς, άλλωστε. Πλέον γράφω και σε ηρεμία και νηφαλιότητα και έτσι το ευχαριστιέμαι περισσότερο. Στιχάκια πάνε κι έρχονται στα τετράδια μου από τότε που επισκέφτηκα τη χώρα της μητρότητας, χωρίς μεγάλη επιτυχία, μπορώ να ομολογήσω. Μάλλον δεν χωράνε ακόμα οι λέξεις τις περιγραφές μου, οπότε κάτι μικραίνει και κάτι στριμώχνεται. Θα έρθει η ώρα που θα έχουν όλα το «σχήμα» που πρέπει. Δεν βιάζομαι. Απολαμβάνω. Το ίδιο εύχομαι και σε εσάς.