Το κείμενο της Ελένης Τσολάκη για το Happy Day! Τελικά το παραμύθι έχει δράκο;
Το εκτενές κείμενο της παρουσιάστριας, τη στιγμή που η εκπομπή του Alpha έκλεισε 3 χρόνια που είναι στον αέρα.
Το Happy Day γιόρτασε για τα 3 χρόνια που βρίσκεται στον τηλεοπτικό αέρα του Alpha. Η εκπομπή κατάφερε να ξεχωρίσει από την αρχή και πολύ γρήγορα έγινε ισχυρός αντίπαλος για τα καθαρόαιμα ενημερωτικά προγράμματα της πρωινής ζώνης. Βγαίνοντας από κάποιες αναταράξεις λόγω των δυσμενών συνθηκών που διαμορφώθηκαν στην αρχή της σεζόν -και στον Alpha- με το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες, το Happy Day ξαναβρήκε το κοινό του και έσβησε τα 3 του κεράκια χαμογελαστό. Ωστόσο, το όνομα της Ελένης Τσολάκη βρίσκεται πολύ συχνά μέσα σε δημοσιεύματα που την θέλουν να εγκαταλείπει την εκπομπή για να αναλάβει ένα νέο πρότζεκτ. Η ίδια, με ένα εκτενές κείμενο που δημοσιεύει στο blog της στην ιστοσελίδα elenitsolaki.gr, προχωρά για πρώτη φορά σε μια εξομολόγηση που αφορά στο Happy Day και τους συνεργάτες της.
Τρία χρόνια Happy Day! Τελικά το παραμύθι έχει δράκο;
Όταν πριν 10 περίπου χρόνια ξεκινούσε το δικό μου ταξίδι στο χώρο της τηλεόρασης όλα για μένα στο μυαλό μου ήταν διαφορετικά! Ακόμη καλύτερα, ήταν άγνωστα! Ένας άγνωστος κόσμος που δεν έχεις καμία ιδέα τι σε περιμένει, πώς είναι και πώς μοιάζει. Ακούς συνήθως διάφορες ιστορίες από ανθρώπους που έχουν κάνει τη δική τους διαδρομή, αναθεωρείς, ονειρεύεσαι, αλλάζεις και δοκιμάζεις. Ωστόσο, έχεις πάντα έναν παράξενο φόβο μη τυχόν όλες αυτές οι κακές και περίεργες ιστορίες που έχεις ακούσει βγουν αληθινές.
Όπως ακριβώς στα παραμύθια που μέχρι να φτάσει το τέλος που σχεδόν πάντα είναι χαρούμενο και ευτυχές, φοβάσαι μην ο κακός της ιστορίας καταφέρει και σκοτώσει τη καλή νεράιδα! Ακόμα και αν το έχεις ακούσει πολλές φορές αυτό το παραμύθι, ακόμα και αν ξέρεις απ’ έξω κάθε του λέξη πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου υπάρχει μια μικρή ανασφάλεια.
Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα στο μυαλό μου όταν κατέβηκα στην Αθήνα για να κυνηγήσω και να πραγματοποιήσω και εγώ το δικό μου όνειρο. Η Αθήνα φάνταζε στο μυαλό μου σαν τον «δράκο» του παραμυθιού. Κάτι ξένο, μεγάλο και άγνωστο! Άλλοι άνθρωποι που ποτέ δεν είχα συναντήσει πριν, άλλες ζωές, άλλα γνωρίσματα. Δεν είχε κανένας λόγο να σε καταλάβει, να σε αποδεχτεί και να σε δικαιολογήσει. Σε συνδυασμό με όλες εκείνες τις ιστορίες δεν σου κρύβω πως υπήρξαν στιγμές που το άγνωστο με τρόμαξε.
Μέχρι που μπήκε στη ζωή μου το Happy Day και αυτοί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που ξέρετε που μου απέδειξαν πως υπάρχουν και παραμύθια που δεν έχουν δράκο! Με αφορμή λοιπόν τα τρία χρόνια της εκπομπής μας μοιράζομαι σήμερα αυτές τις σκέψεις.
Οι άνθρωποι αυτοί γρήγορα έγιναν φίλοι μου, οικογένεια μου, καθημερινότητα μου. Η παρέα μου! Μου άνοιξαν την αγκαλιά τους λες και με ήξεραν χρόνια και δεν χρειάστηκε ποτέ ούτε μια στιγμή να αποδείξω ποια είμαι. Πόσο σημαντικό είναι αυτό για τις ανθρώπινες σχέσεις! Να μην χρειαστεί να αποδείξεις τίποτα για σένα σαν άνθρωπο. Και έτσι έγινε αυτό το παρεάκι, με αλήθεια, με αγάπη, με δύσκολες στιγμές, με όμορφες, με αναποδιές αλλά πάντα με το ίδιο κίνητρο. Όλοι πάντα θέλαμε να είμαστε αληθινοί, απέναντι στον άλλο στους εαυτούς μας, αλλά κυρίως απέναντι σε όποιον άνοιγε τη τηλεόραση του στις 080:00 το πρωί και αυτό που βλέπεις εσύ να μην είναι ψεύτικο!
Να αγκαλιάσεις τον άλλο όπως θα τον αγκάλιαζες και έξω από το πλατό, να μαλώσεις, να διαφωνήσεις, να κάνεις πλάκα, να πεις την άποψη σου. Να θέλεις να είναι ο άλλος καλά! Να αγωνιάς για το πρόβλημά του, να τον πειράξεις, να τον μάθεις, να τον σεβαστείς! Όπως ακριβώς θα έκανες με τους φίλους σου και αυτό το καταφέραμε.
Τρία όμορφα, ξεχωριστά χρόνια που μου έμαθαν πολλά. Με άλλαξαν σαν επαγγελματία αλλά και σαν άνθρωπο. Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο το ότι μεγαλώνεις, ωριμάζεις αλλά είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό και να έχεις δίπλα σου τους ίδιους ανθρώπους που κάθε μέρα με την ίδια χαρά και διάθεση θα σου πουν τη πρώτη σου καλημέρα.
Δεν νιώθω υπερβολή να πω πως αυτή η εκπομπή για μένα είναι ένα σχολείο. Και στο σχολείο δεν γίνεσαι μόνο καλύτερος μαθητής αλλά εξελίσσεσαι και σαν άνθρωπος. Τουλάχιστον αυτό είναι το ζητούμενο! Είμαι τυχερή που βρέθηκα μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Το πιστεύω αυτό!
Γιατί μέσα από το Happy Day απέδειξα στον εαυτό μου πως δεν υπάρχουν δράκοι σε όλα τα παραμύθια και αυτό πάντα θα είναι η μεγαλύτερη ηθική δικαίωση για το όνειρο μου.