Η εξομολόγηση του Νίκου Μουτσινά: «Μετά το θάνατο της μητέρας μου…»
«Είναι μια κενή σκηνή και λες τώρα ξεκινάω να ξαναχτίζω ό,τι μπορώ.»
Ο Νίκος Μουτσινάς βρέθηκε στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη και μεταξύ άλλων η Ελένη τον ρώτησε για το ποιος είναι τώρα ο μεγαλύτερος του φόβος…
«Είναι υπερβολή να σου πω δεν υπάρχει τίποτα που να φοβάμαι, αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να φοβάμαι. Φύγαν οι «χοντροί» φόβοι, ή αυτοί που είχα στον εγκέφαλο μου πάρα πολύ «χοντρούς», όντως ήταν «μανίκια». Αλλά όπως βλέπεις, ο χρόνος κάνει τη δική του πορεία, δεν τον ενδιαφέρει καθόλου για τις μικρές κουκιδίτσες που είμαστε εμείς. Άρα κυνηγάς το χρόνο να τον ξαναβρείς.
Φύγαν οι πολύ χοντροί φόβοι που προφανώς τα κουβαλάμε από παιδιά: οι γονείς, η οικογένεια. Σπάει το σκηνικό. Είναι μια κενή σκηνή και λες τώρα ξεκινάω να ξαναχτίζω ό,τι μπορώ. Δεν είναι εύκολο. Είναι από επώδυνο μέχρι ζόρικο. Δεν έχω το κέντρο της σκηνής για να αρχίσω να χτίζω. Η οικογένεια μου ήταν πολύ το κέντρο μου και από εκεί φεύγαν ακτίνες. Ακόμα ψάχνω το κέντρο, δεν το έχω βρει.»
Αν έχει μάθει να διαχειρίζεται αυτά που πρέπει κι αυτά που δεν πρέπει να πει…
«Έχω ηρεμήσει νομίζω αρκετά. Δεν θα καθίσω να με πατήσουν με το αμάξι, θα κουνηθώ, αλλά θα κουνηθώ τη στιγμή που θα έρχεται, όχι πριν. Προσπαθώ. Το πετυχαίνω πολύ περισσότερο από ότι παλιότερα. Έχει βοηθήσει πολύ η ψυχολόγος που έκανα 7 χρόνια ψυχοθεραπεία. Μετά το θάνατο της μητέρας μου σταμάτησα, γιατί δεν ήθελα να πάω να κολλήσω σε μια άλλη γυναίκα, που ήταν η ψυχολόγος μου υπέροχη. Ήθελα αφού κόπηκαν όλα τα σύρματα, να μην τρέξω με ένα βύσμα στην πρώτη τρύπα να το βάλω, να κάτσω λίγο μετέωρος, σαν μέδουσα. Αλλά έχει βοηθήσει γιατί κάθονται, γιατί προσπαθώ όσο μπορώ, γιατί δεν έχει και σημασία τόσο πολύ τελικά.»